"Bitti Artik" Kanatsiz Melegim

"Bitti Artik!" Bir zamanlar Almanyada yasanan ve bazilarinin iliskilerinede yansiyan, onlarin partnerine "benide bu cocugun o kizi nasil seviyorsa, öyle sev" dedikleri bile dogru olan, bir gercek Ask Hikayesidir! Bunu yasayan bir türk genci, hersey bittikten sonra hislerini ve düsüncelerini bu site araciyla, yasadiklarina ragmen O'nu nasil sevdiginin bir ispati olarak ve "Ask nedir, Ask Nasil birseydir" diye düsünen kisiler icin buraya yazmistir. Lütfen Hikayemize saygi duyunuz.

ilk tanisma...

2005 senesinin ilk bahar aylari. Ask, neyin nesi farkinda olmayan ben, birakmisim kendimi hayatin akisina yasayip gidiyorum. Arkadaslar günlük sohbetimizde isyan eder Askin kaderlerine aglarlardi, bende onlara ayak uydururdum kafayi ceker isyan ederdim. Askin kutsalligini bilmeden söylenirdim kendi kendime "Allahim bu Ask'i banada tatdir, öyle birini cikar karsima'ki Asklarin en büyügünü yasiyayim" Belkide ben büyültüyordum bu olayi belkide arkadaslarim abartiyordu o aciyi. Ne ben birisine Ask'i yasattiydim nede bana birisi yasatmisdi. Günün birinde, pek cok takilmadigim alandayim, milyonlarca kisilerin bulustugu, konustugu, tanistigi alandayim. Evet, Chat sayfasindayim! Iyi gününüzde belki 100 kisiyle konusup belkide tanisacaginiz sayfalardan birindeyim. Bu Sayfada Ask'i aramak icin degildim, bunu bilmenizi isterim. Chatdeyim, Ayni zamanda ileride Adem ile Havvanin kiskanacagi Asklardan birini yasiyacagim kiside ordaydi! Ister buna tesadüf deyin ister Kader Kismet. Istersenizde Sans diye adlandirin bunu. Ama gercek olan tek sey, bizim Masalimiz baslamisdi.
Haykirmak istiyordum...
Bitti artik aramalarim, Bitti artik isyanlarim, sonunda Dualarimi duydu Allahim!


ilk Hislerimiz...

Aradan birkac ay gecti, kontagimiz kesildi gitti. ne ben ona nede o bana ulasabilirdi. yeni messenger adresi actim kendime, eskisinden herkesi ekledim yenisine. aralarinda O'da vardi. cogu tabi beni kabul etmedi ama O beni kabul etti "actigin adresin ismi hosuma gittigi icin kabul ettim" dedi. isterseniz bunada sans, kader, kismet veya tesadüf deyin. Ama baska bir adres acsaydim, O'nu birdaha göremiyecektim. Bu sefer kendimize daha cok baglanmistik, daha cok konusuyorduk, egleniyorduk, sakalasiyorduk ve telefonlasiyorduk. Aylardan Agustos oldu, ben türkiyede arkadasimin memleketindeyim. acikcasi cok can sikici bir yerdi. yapacak cok birsey yoktu. arkadasim akrabaglariyla kahvede kart oynarken ben Türkiyeden Almanyaya O'nu arardim. aramizdaki 10.000 lerce kontörler, 1.000 lerce kilometreler engel olamadi, yinede saatlerce telefonlasirdik. Arkadasimin kart oynadigi kahvenin yanindaki bakkal amca bile benim icin turkcell kontör siparisi verdiginide unutamam, biri biter digerini doldururdum. O'nun "Cok yaziyor kapatalim" dediginde, icimden feda olsun sana tüm operatörler demek gelirdi. Böylece birbirimize karsi hislerimizin cok oldugunu gördüm. söylemesekte birbirimize belli ediyorduk hoslandigimizdan.
Haykirmak istiyordum...
Bitti artik yalnizligim, Bitti artik sanssizligim, benimde vardi artik hoslandigim!




ilk "Seni Seviyorum" dedigi an...

Cok iyi anlasiyorduk. Kendimi resmen ona kaptirmisdim artik, onunla konusmadan duramiyordum. her gün saatlerce konusuyorduk yinede bikmiyordum. Galiba Ask bana ilk meyvelerini veriyordu. o baslarda bahsettigim Ask'i hissetmeye basliyordum. Dünyaya bakis tarzim bile degismisti. Arabesk muziklerini dinlerken artik dahada iyi anliyordum sözleriyle nedemek istedigini. Ask'i yasamaya baslamisdim. ama O'na birtürlü acilamadim! Herzaman beni sevdigini söyle derdim söylemezdi günlerden 31 Aralik 2005. yeni yila girmeye az kalmisdi onunla herzamankisi gibi konustuk. 2006 ya girdik, ilk mesajimi ona yazmisdim. Yeni yil ikimizede ugurlu gelmesini arzu ettim. saat gece 3-4 surlari. cok icmisdim ama bilincindeydim. Disarisi belki eksi 5 derece sogukluk herkes ceket ile geziyordu. benim üzerimde t-shirt vardi sadece. trafik lambasina dayandim O'nu aradim. hicte üsümüyordum, galiba buda Ask'in bir göstergesi. neredeyse 1 saat konustuk. O'na beni sevdigini söyle demisdim, yine söylemedi. Ama emindim beni seviyordu. sevmese bile hisleri okadar güclüydü'ki heran kendini bana birakacakti. birdaha söyledim beni sevdigini söylemesini. yine söylemedi. Bak güzelim dedim, karsimda birkac kisi var, esrar satiyorlar kullaniyorlar dedim. ya bana sevdigini söylersin yada gider onlardan esrar alirim dedim. O an ilk kez bana zorlada olsa beni sevdigini demisdi. ama bunu birazda kendi istegi ile söylemisdi, bunu biliyorum. Kendiside belki bu günü bekledi. hic tanimadigim bir his'di. hoslandigim kiz bana beni sevdigini demisdi! O an arabanin altinda kalsam ve kolum kopmus olsa bile, neseden havalara ziplardim. bundan emindim. böylece O bana hayatimin en mutlu gününü yasatmisdi.
Haykirmak istiyordum...
Bitti artik beklemek, Bitti artik sevilmemek, hayatin en güzeli sevildigini bilmek!




ilk beraberligimiz...

Seni Seviyorum dedigi günden tam 9 gün sonra, yani 9 ocak 2006'da ilk kez beraber olmustuk. yine gece yarisiydi. artik dayanamiyordum onunla beraber olmak istiyordum. Onsuz yapamadigimi ona söylüyordum. O'da artik istiyordu ve o gece kabul etmisdi beni. Artik bir sevgilim vardi, ben artik seviliyordum. Sahibim vardi sahip oldugum bir bayan vardi. O seviyordu ben seviyordum. hersey cok güzeldi. varmi sizce ötesi? yasadiklarim cok degisik bir hisdi. Allahim herkese nasip etsin böyle hisleri. Beraberligimizde okadar mutluydumki gözlerim O'ndan baskasini görmez oldu. Artik her ne olursa olsun ilk aklima gelen kisi O'ydu. bir program buluyordum ilk ona resim yapiyordum. Televizyonda, Radyoda, Milletin agzindan ne duyarsam ilk onunla paylasiyordum. Öyle bir durumdaydimki "hayatimin anlami" sözünü yasiyordum. her konuda onun ismi, her olayda o aklimda, her düsücemde onun hayali. Kendi kendime artik düsünceler üretiyorumki onu nasil mutlu edebilirim diye. galiba Allahimdan istedigim, herkesin kiskanacagi bir Ask yasiyordum.
Haykirmak istiyordum...
Bitti artik Aski aramak, Bitti artik Allaha Yalvarmak, Sevgilim vardi artik elimi tutacak!




ilk bulusma...

Hersey cok güzel ilerliyordu, ikimizde cok mutluyduk. ama eksik olan birtek bulusmamizdi, artik ona dokunmak sarilmak istiyordum. ama birtürlü imkanim olmamisdi. sevgililer gününde ona ilk hediyemi göndermistim. benden olan ilk sey onun ellerine ulasmisdi. bir adet gül ve ayicik. o ayicigin ismini kendi ismimi koymusdu. cünkü geceleri ona sarilip yatiyordu. ama bu yetersizdi ben kendim ona sarilmak istiyordum. artik sabredemiyordum ve 4. ayda onun yanina gitmeye karar verdim. kendisi cok uzaklarda oturuyor, bana 700 km uzaklikta. ama mehsur bir söz vardir "Ask engel, mesafe tanimaz" diye. o sözün anlamini daha iyi anliyordum. O 700 degil 7.000 km ötede olsa yinede hicbirsey degistiremezdi ne sevgimi ne hislerimi. Vakit gelmisdi artik bulusmaya, trene bindigimde heycan sardi beni raylarin üzerinde. beni Sevdigim kisiyle bulusturmaya götürüyordu beni. yaklastikca heycanima baska bir his girdi. cok degisik birseydi. ne yerimde oturabiliyorum nede normal düsünebiliyordum. o an ayaga kalktim, dizlerim bile titremeye baslamisdi. Allahim ne oluyordu bana. bu nasil bir his böyle. diyeceksiniz simdi abartiyorsun, salliyorsun ama bu hisi yasayanlar bana hak verecektir. onun oturdugu sehire geldim. sadece dakikalar kaldi ona sarilmaya onun gözlerin icine bakmaya. bekliyordum onu bir kösede. telefon actim ben vardim sen nerdesin, oda biz oradayiz sen tam neredesin demisdi. ikimiz koca tren istasyon civarlarinda birbirimizi ariyorduk. bi yandan arayis bi yandan heycan, caddelerde nasil yürüyorum kendim bile bilmiyorum. sonra 3 kisi gördüm bana dogru geliyordu. evet o bana dogru gelen O'ydu ve yaninda iki arkadasi vardi. lambalardan karsi tarafa benim yanima dogru geliyordu. karanlikti. onlarin geldigi tarafa bakamiyordum heycandan. yaklasdilar. karsi karsiya geldik. Allahim sana sükürler olsun, böyle bir güzelli yarattigin icin. o karsimda duruyordu. cok cekingen, utangac duruyordu. bende öyleydim. ilk iki kiz arkadasiyla tokalasdim. sonra ona sira geldi. inanin ona sarilamadim bile. öpemedim. elini uzattiginda bendeki kayis koptuydu. Sevdigim kizin ellerini tutuyordum! yanaktan öptüm merabalastim normal bir sekilde. kiz arkadaslari sasirdi. O bile sasirdi! ya ben? beni sormayin o an neler düsündüm. metroya bindik bi arkadasi gitti sonra ötekisi. yalniz kalmistik. elimi tuttu metroda yan yana oturuyorduk. inanin trende onunla bulusmaya giderken olan heyecanimdan 2 kat daha degisik hisler yasiyordum. yaninda oturuyordum. ne konusabiliyor, nede düsünebiliyordum. sonra yalniz kaldik. bir odadayiz. ona baktim ve sarildim ilk defa. gercekten artik hicbir eksigim yoktu! herseyime kavusmustum. gözlerinin icine baktim ve öptüm. kendimden okadar eminimki, eger birgün son nefesimi verecek olursam, O an aklima gelecektir. Kanatsiz Melegime kavustugum gün hayatimin en mutlu günlerinden biri degil, en mutlu günüdür! O an...
Haykirmak istiyordum...
Bitti artik hayal edisim, Bitti artik bekleyisim, Kollarimin arasinda Kanatsiz Melegim!